La luna de miel

Olla (pola),
onze webmaster (Stevie G) riep ons vandaag op het matje: we moesten dringend nog iets posten.
Dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan in een land waar ze nog met paard en kar rijden... op de autosnelweg.
We zitten nu in Trinidad en hebben eindelijk een internetcafeetjen gevonden.
Maar laten we beginnen waar we geëindigd waren: van Havana naar Vinales.
We zijn dus na drie dagen Havana naar Vinales vertrokken. Het gebied van de sigaren en de mojotes.
Het begon al goed, we vonden direct de autostrade, maar hadden blijkbaar een afslag gemist, waardoor we na een uurtje al subiet in het hol van pluto zaten.
Meteen het echte Cuba gezien: zandwegen met putten, geen wegwijzers, geen straatnamen,...
Vis het zelf maar uit... of neem enkele liftende Cubanen mee.
We kozen voor de laatste optie en zaten al snel weer on the right track. Met enige vertraging gearriveerd in Vinales.
Een zeer rustige streek (muj tranquillo) met prachtige natuur en vriendelijke mensen.
De volgende dag een paardentocht van vier uur gemaakt door de vallei. Echt genieten van de rust, het landschap,... Nadien nog zalig genoten aan het zwembad van hotel La Ermita, met uitzicht op de vallei en nog enkele grotten bezocht.
Op 5 augustus (Stevens verjaardag), zijn we vertrokken naar Cayo Levisa. Een bounty eiland: zon, zee, strand, palmbomen, cabanas, ... en cocktails. Ideaal voor een verjaardag.
We konden daar nog snel een overnachting forceren in een hut, knal op het strand. Muj Bonito en superromantisch voor onze Luna de miel. Het heeft even geduurd, we zeiden telkens: esta notros viaje de matrimonio. Waarop de Cubanen: la luna de miel. En wij: sisi. Niet echt wetende wat ze zeiden. Tot onze peso viel: Luna de miel is honey...moon.
Terug in Vinales gingen we naar La Casa Valle bij de vriend van Bert: Ramon.
Hij was zeer enthousiast om zijn foto s te zien en ontving ons met open armen. Na de gigantische maaltijd, een verrassing van formaat: de vrouw des huizes had een verjaardagstaart gebakken voor Steven en kwam met de hele familie zingen.
s avonds nog een beetje nagekaart met een sigaar van Ramon en rum en koffie.
s morgens vertrokken richting cienfuegos. Een rit van zeven uur. Gelukkig nergens misgereden, dankzij de cubanen. Want zelfs op de autostrade is er nergens een wegwijzer te bespeuren.
In cienfuegos opnieuw in een casa particular geslapen, beetje verkend.
En sedert gisteren zitten we in Trinidad. Een slaperig, maar erg mooi koloniaal stadje.
De bedoeling was om vandaag met het paard door de bergen te trekken. En morgen naar Santiago de Cuba te vertrekken.
De weergoden (los orishas) hebben er anders over beslist. We waren nog maar net vertrokken, toen we de bui al zagen hangen. Letterlijk. Wij tegen Alberto: kan dat geen kwaad, amigo? En alberto: neeneen, no problema. Luvia es mas tardes.
Hup, betaald, en vertrokken. om na welgeteld 20 minuten, tsjokkenat rechtsomkeer te maken. De bliksems vlogen ons om de oren, en de regen plenste naar beneden. Winke maakte zich zorgen om de camera, en het was eigenlijk wel wat gevaarlijk aan het worden. De paden werden omgetoverd in beken.
Als twee uitgewrongen dweilen even bekomen in de casa de la trova met ... een cocktailken. En wijselijk besloten dat we morgenochtend opnieuw gaan proberen. We willen echt wel eens in de bergen. Aangezien het ongeveer negen uur rijden is naar Santiago de Cuba, hebben we die stad geschrapt uit het schema, jammer maar helaas. Cuba is ook tranquillo en dat gaan wij ook doen. Rustig de sfeer opsnuiven en op het tempo van de cubanen verder reizen.
Aan de fransquillons: Leffe hebben we hier nog niet gezien. Solo Bucanero. (ook lekker) Ons gewicht is nog steeds op peil. We proberen op tijd en stond voldoende rietsuiker tot ons te nemen (te vinden op de bodem van ons glas)
Aan Nichtjen Nancy: La luna de miel, tot aan de maan en terug. We hebben er al intens van genoten.
Aan Henk:gracias por el tekstjen espaniol. We doen ons best, en het begint te lukken. Moet ook wel met al die cubanen op de achterbank.
Aan Heidi: we kijken al reikhalzend uit naar de taarttekening en zullen de foto s samen eens bekijken met een dessertbuffet... vol fruit.
Aan Elke en Filip: geniet van jullie verlof, wij drinken er enen voor jullie en hopelijk tot aan de zee. We zullen het goed weer meebrengen.
Aan Stevie G: hebben de buffalots gewonnen toch? (hasta la victoria, siempre)
Aan tante Ria en Pe Charles: veel beterschap, hopelijk verloopt alles opnieuw goed. We springen na de reis nog wel eens binnen.
Aan Greetchen am spinrad en co: bedankt voor de tips, we genieten hier ten volle en zullen na de reis onze ervaringen en foto s eens moeten uitwisselen. Dan kunnen jullie het liedjen eens zingen voor ons.
Aan Peter: bedankt om de link naar het reisverslag van onze honeymoon te verduidelijken.
Aan Gerard y Carine: werk ze nog in de boog. En vraag aan Gerarken of hij toch nen keer het gras wil afrijden, nu dat hij nog in verlof is.
Aan Annette en Alex: we genieten ook nog volop na van onze huwelijksdag en we kijken er naar uit om er thuis nog over na te kaarten. Ook nog een goed verlof.

Hasta luego.

Esteban y Wienkeej.

My mojito in la bodeguita, my daiquiri in el floridita (Hemmingway)

Buenas dias amigos,

Havana esta muj bonito.
We verblijven in een schitterend hotel (een oud klooster: los frailes), met een zeer ruime kamer en balkon. En dit knal in het centrum van Habana Vieja.
Echt een goede start voor onze honniemoen.
Havana zelf is een wondere stad: van de rustige straten van oud havana, over de drukke wegen in centrum Havana (we blijven ons vergapen aan de old timers) tot de lekkere cocktails in de gezellige bars. En ja, we hebben er al enige achterover geslaan. Ze drinken dat hier gelijk limonade (en wij ook)...
Ondertussen hebben we al het een en het ander bezocht: de vele pleinen, steegjes, capitool, gran theater, la bodeguita del medio, el floridita, museo de la revolucion, en... museo de ron...
Onze voeten doen al zeer, maar gelukkig zijn er de coco's, de soortement risksjas en paard en koets. Een belevenis op zich.
Morgen vertrekken we naar de Vinales vallei met de huurwagen. Naar het schijnt zeer de moeite.
Verder is het hier muj caliente en staat er op elke hoek van de straat wel een of ander bandje te spelen. De salsa is nooit veraf.

Hasta la proxima. (afwachten of we verder in Cuba nog internet toegang zullen hebben...)

Groeten,

Winke en Steven.

Havana - Los Frailes

Olla,



hier zijn we.

Een uur of vier geleden gearriveerd in Varadero en per directe transfer - met onze vriend Ricardo - naar Havana gebracht. Onze eerste indruk van Cuba - en bij uitbreiding Havana is ...warm. Er hangt een bijzondere sfeer en Havana vieja is zeer gezellig.

Onmiddellijk onze vlucht doorgespoeld met twee mojitos en een daiquiru - jaja daar gaan we weer...

Het hotel is een enorme meevaller. Het ligt knal in het centrum van oud Havana en is een oud klooster. De kamer is zeer ruim, met twee balkonnen, een immense badkamer, een living, en twee koloniale bedden. We zien het compleet zitten. Beneden is er een fantastische liveband en dito bar...



De komende dagen meer nieuws. De reis is alvast goed begonnen.



Groeten,



Winke en Steven.

Cuba here we come!

Goedenavond iedereen,

over enkele uren vertrekken we naar Cuba.
De bedoeling is om te starten in Havana, en zo via Piñar Del Rio, Cienfuegos, Trinidad, Santa Clara, Santiago De Cuba en Baracoa, te eindigen in Varadero om daar nog 4 dagen te luilekkeren.
Of we het allemaal zullen halen, valt nog af te wachten. We zijn alleszins niet van plan ons op te jagen.

Samen nagenieten van onze trouwdag, dat is de bedoeling.

Voor ons was het een prachtige dag. We hebben er echt allebei van genoten. Van de eerste tot de laatste minuut. En we hopen van jullie hetzelfde.

Bij deze nogmaals bedankt aan iedereen die meegeholpen heeft aan ons huwelijk.
Onze ouders voor het eindeloos geduld en alle hulp.
Elke, Bart, Annelies en Hendrik, bedankt om onze getuigen te zijn!
Karin, Filip, Darline en Tom, voor jullie enthousiasme en de fantastische dag.
Katrien en tante Georgette, merci voor de hulp bij Annette thuis.
Nonkel Etienne, bedankt voor de prachtige videoreportage!!!
Peter, bedankt voor de fantastische website (http://www.winkeensteven.be/) en dito foto's!!!
Steven, bedankt om onze weblog terug op punt en startensklaar te zetten. En voor de Kuoni tip.
Pieter en Tom, bedankt om de tentjes aan de kerk op te zetten.
Tim, Carmen, Luc en Adri, bedankt om diezelfde tentjes snel weer recht te zetten na een windstoot.
Wendy, bedankt om ons haar te komen doen.
Anthony, bedankt om het schietkanon te gaan halen.
Ronald, Els, Jeroen, Vicky, Tim en Griet, bedankt om jullie dochters en zonen bruidskindjes te laten zijn, ze waren beeldig.
Aan alle voorlezers en iedereen die in de kerk geholpen heeft: merci.
Bedankt aan iedereen die onze viering heeft bijgewoond.
Bedankt aan iedereen die aanwezig was op de receptie, het feest en het dessertenbuffet.
En bedankt voor de vele mooie cadeaus en attenties!!!
Verder ook een woord van dank aan Petra, Matthias en Anke (prachtige muziek in de kerk), Anderz (voor de originele uitnodigingen), DJ Bert De Graef (goede set), Bjorn en Jan (en het team) van het Godshuis (het was in orde), Bloemisterij Boelens, Kuoni (voor de schitterende service en last minute begeleiding), EH Vits, Philippe De Coninck, Gidi from V-Tax (succes met de pook), Julien en Dimi, onze ceremoniemeester, Jolien, Maddy, Nancy, Bert (thanks for the cuba tips), Luc (goede chauffeur), Annco Drinks, Cloet, Marleen (voor de opkuis), Fred (voor de cd's), Frank en David (voor de blauwe loper), aan de zelfstandigen (voor de rode lopers), Ronald en Els (om de ganse dag voor ons in de weer te zijn), les ami(e)s de Toulon sur Arroux (merci de venir, merci pour le 'afterparty')
... en Hans VDW (you know why...)
Als we iemand vergeten hebben: bedankt! (excuses, we hebben weinig geslapen)
M.a.w. bedankt aan iedereen die er voor ons een onvergetelijke dag van gemaakt heeft!!!!!

We hopen regelmatig onze avonturen hier te kunnen neerpennen, maar we weten niet in welke mate we in Cuba toegang zullen hebben tot het t'internet.

Tot de volgende,

Winke en Steven.

Tulum al Cabaña

Hola,

hier zijn we nog een keer. We gaan jammer genoeg (het is al mooi geweest, maar we zouden hier graag nog enkele weekjes langer blijven) de laatste fase van onze reis in. Momenteel zitten we aan de Caraïben. We hebben voor Tulum gekozen omwille van de ruïnes aan de kust en het feit dat het minder toeristisch is. Net voor de kust ligt hier het op een na grootste koraalrif ter wereld, veel kans dat we daar morgen eens gaan schnorkelen (kwestie van Pasen te vieren). We slapen opnieuw in een Cabaña (een palmhutje), met een bed en een hangmat, op 20 meter van het strand.
We zijn ondertussen ook in Mérida geweest. Een mooie stad in Yucatan. Van daaruit hebben we de ruïnes van Uxmal en Chitzèn Itza bezocht. Tijdens onze uitstap naar Chitzèn Itza zijn we even gestopt aan een cenote (er is een ondergronds rivierennetwerk met verschillende meertjes en watervallen over gans Yucatan, en een cenote is zo een meertje). Daar hebben we een verfrissende duik genomen tussen de vissen en watervalletjes.
In Mérida waren er veel feesten tijdens witte donderdag en goede vrijdag. De kerken werden er drukbezocht door de diepgelovige Mexicanen.
Binnen twee dagen vertrekken we naar Playa del Carmen (de trekmicrobe heeft ons te pakken). Vandaar gaan we het eiland Cozumel bezoeken om er te schnorkelen en is er een rechtstreekse verbinding naar de luchthaven van Cancun.
Er zijn hier tevens verschillende cenotes die we kunnen bezoeken om te schnorkelen.

We zouden zeggen: ga je mee naar snorkelland, in de diepe zee. En beleef de gekke avonturen van de snorkels mee.

Groeten en een zalig Pasen,

Winke en Steven (... en Toeter)

P.S.:
- Aan iedereen die op weekend gaat: we wensen jullie goed weer.
- Wiet, de gidsen wisten hier niets over de fluitende tempel.
- Annette, er is geen Paashaas te zien. We denken dat het te warm is.
- Stevie G en Lientje, 2006 moet nog wel lukken.

De ruines van Palenque

Hola,

vandaag voor de eerste keer uitgeslapen. Dat deed deugd, want elke dag om half zeven opstaan zijn we niet gewend in Bassevelde (Steven toch niet).
Daarna de ruines van Palenque bezocht. Indrukwekkend. De combinatie van statige tempels en mystieke jungle zorgden voor een beklijvende sfeer. (of zou het de vochtigheidsgraad geweest zijn?)
Gedurende een goede drie uur hebben we zowat elke tempel beklommen met alle gevolgen van dien: geen last met de poep maar pijn in de benen. Maar ja voor nen keer dat we hier zijn. Dus ons hoor je niet klagen. Zeker niet als we lezen hoe koud het in het Meetjesland wel is.
In afwachting van de nachtbus naar Merida gaan we nog een lekkere visfilet gaan verorberen voor een appel en een ei.
Wat ook wel tof is, zijn de vele mensen, uit alle hoeken van de wereld, die we onderweg leren kennen. Op den duur zullen we nog gratis op wereldreis kunnen.

Hasta luego,

Winke en Steven.

P.S.:
- Pa, we hebben hier nog geen postbodes zien rondrijden. Maar ze hebben hier vast en zeker geen thermisch ondergoed nodig ;-)
- Fred y Julie, het is inderdaad soms moeilijk om te kiezen. Er is zoveel te zien en te beleven. We zouden krek dezelfde weg kunnen afleggen en totaal andere plaatsen bezoeken. Vele reizigers blijven hier dan ook voor enkele maanden. Succes met de cocktailavond. Dat zal zeker lukken. Horvathjen zal de boel wel in mekaar mixen. (of toch alleszins de cocktails ;-)
- Mama, we will take the wheather with us... in ruil voor stoverij met frieten.

Avonturen in Chiapas

Hola,

de Cañon del Sumidero was echt de moeite. Na bus, vliegtuig en paard zijn we nu beland in een speedboot die over het water ketste. Dwars door de veertien kilometer lange Cañon. De kapitein van dienst loodste ons langs krokodillen, gieren en andere bezienswaardigheden. Winke kiekte er op los en Steven kon de lenzenwissels met moeite volgen.
Nadien hebben we San Cristobal nog verder verkend: rondgeslenterd op marktjes, gewandeld door straatjes en genoten van de gezellige drukte. s' Avonds hebben we nog enkele cocktailkes gedronken in cafe Revolucion, inderdaad een leuke bar met goede muziek.
s´Anderendaags zijn we vertrokken naar Palenque, een helse busrit van zes uur, dwars door de bergen. Winke zag sterretjes op klaarlichten dag en kon jammer genoeg niet genieten van het adembenemende tropisch regenwoud.
Vandaag zijn we naar de cascades (watervallen) gegaan. Zowel Misol Ha, Agua Clara als Agua Azul waren pareltjes. Hoogtepunt van de dag: zwemmen in het azuurblauwe water van Agua Azul (what´s in a name) en dit midden in het woud.
Jammer genoeg liet de zon het vandaag afweten, desalniettemin zijn de temperaturen hoog en is het klimaat vochtig.
Morgen bezoeken we de ruines van Palenque. t´Schijnt de moeite te zijn.
s´Avonds nemen we de nachtbus naar Merida. Op weg naar nieuwe horizonten.

Winke en Steven.

P.S.:
- Eijkie en Luigi, breng gerust enkele pillekes Guiness mee, misschien kunnen we een ruil opzetten?
- Buren van Annette, deze zomer zullen de limoentjes, ron en ijs klaarstaan.
- Wat was dat met de reserven van Lembeke? Dubbele forfaitcijfers of wa?
- hANs, merci voor de update van de koers. Van een hefboomeffect gesproken.
- Mariakerke, ons poep is aan het herstellen.

A horse is a horse ... of course of course

Buenos noches,

hier zijn we alweer. In San Cristobal verloopt de verbinding blijkbaar beter. We zijn dus goed met de nachtbus gearriveerd en hebben beiden goed kunnen slapen.
We vonden hier al snel een leuk hotelletje, en zijn direct vertrokken in de prachtige bergen... met een paard.
Onze eerste keer. In het begin was het het paard dat met ons reed, maar na tien minuutjes was alles onder controle. Na een bergtocht van meer dan een uur (amai ons gat) zijn we aangekomen in een indianendorp. Zeer de moeite.
De terugtocht verliep zowaar nog pijnlijker, want we verlegden onze limieten van draf naar gallop. De max.

Morgen staat de canon del sumidero en chiapas de corso op het programma. Maar eerst gaan we hier nog een paar cocktailkens achterover slaan. Tot de volgende.

Steven en Winke.

P.S.: Pieter, de Guacomole saus is hier niet te versmaden. (met vers gebakken taco's)

OAXACA --> ZIPOLITE

Hola,

hier zijn we weer, we hebben wat problemen gehad met het posten van berichten. De website blokkeerde telkens. Onze webmaster heeft het kunnen oplossen.
Momenteel zitten we dus in Zipolite, een zalig kustdorpje.
In Oaxaca hebben we nog Monte Alban (een grote site) bezocht en wat rondgeslenterd op de plaatselijke marktjes. Het was een zeer mooi stadje.
Op 4 april (plaatselijke tijd) hebben we ons verplaatst van Oaxaca naar Zipolite...met een sportvliegtuigske. Ja, jullie lezen het goed. We hebben geen bus genomen omdat we dan opnieuw een dag kwijt waren (busreis was 9u). Met het vliegtuigje voor 7 man stonden we op 40 minuten aan de kust. Het vliegerken zwiepte van links naar rechts en van omhoog naar beneden, maar landde veilig. Daarna hebben we een taxi genomen naar Zipolite, waar het schitterend verblijven is. Het is hier een paradijs. We slapen in een hutje, rusten in de hangmatten, zonnen aan de wilde zee, genieten van een cocktailke in een tropische bar aan het strand, ...
Vandaag blijven we nog een dagje aan het strand en dan nemen we om 19.30u de nachtbus naar San Cristobal de las casas.
Hasta pronto amigos,

Winke en Steven.

Oaxaca con bagage

Ola,

vandaag zijn we goed gearriveerd in Oaxaca, ... met bagage.
Jaja, het is dan toch goed gekomen.
In mexico city hebben we gisteren nog de basiliek van Guadelupe en de tempels van Teotihuacan bezocht, zeer de moeite. Voor de zekerheid maar een sleutelhangerken van de heilige maagd van Guadelupe gekocht en aan mijn rugzak gehangen.
s' Avonds nog wat rondgehangen in de Zona Rosa, en daarna ons bed in, want we moesten al om 6 uur opstaan om onze bus naar Oaxaca te halen.
We hebben een luxebus genomen: tv, drankje, airco, voldoende beenruimte (wat wel nodig is als je last hebt van jetlegs).
Onderweg inderdaad veel cactussen gezien. Maar we waren de enigen die erin geinteresseerd waren, want de rest zat met de gordijntjes toe.
We hebben snel slaapplaats gevonden: een zeer leuke hacienda met twee binnentuinen en een dakterras.
Na een middagje kuieren in Oaxaca, zijn we al volledig verkocht. De rustige Zocalo, de vriendelijke Mexicanen, een beetje muziek hier en daar, cocktailken,...
Schitterend gewoon. Onze avond afgesloten met een gezapig gesprek met Clemente Antonio Hernandez.
Hasta la manana.

Winke en Steven.

P.s.: Toch fijn om weten dat Gent en Tom Boonen gewonnen hebben. (was dus toch geen aprilvis Hans)
Bedankt voor de reactiones.
Volgende halte: Zipolite.

Lavuiten ... deel 1

Buenos dias amigos,

hier het eerste (en misschien langverwachte) relaas uit Mexico City. Voor diegenen die het nog niet wisten: onze eerste overzeese reis is begonnen met zes uur vertraging. Ipv om 13.05u zijn we pas om 17.30u van de grond gegaan. Ondertussen wisten we al dat we onze aansluiting in Washington naar Mexico kwijt waren, maar United Airlines ging het oplossen.
De vlucht verliep goed, want zelfs Winke slaagde erin om zes uur te maffen. In Washington aangekomen liepen we vol spanning naar de balie. Alwaar we al snel te horen kregen dat we een nachtje in Washington mochten blijven om pas om 17.00u de volgende dag opnieuw te kunnen opstijgen. Damn, 1 dag verloren.
Na wat verloren lopen in een gigantische luchthaven, op zoek naar onze bagage, kwamen we te weten dat de bagage in de luchthaven gestockeerd werd om in te schepen de volgende dag.
Na een verblijf in een poepchicque hotel met enorme barkrukken en dito bedden (that's America) keerden we terug naar de luchthaven. Daar hebben we nog zeker drie keer gecheckt of onze bagage wel op het juiste vliegtuig zat. 'Yeah Yeah, don't worry, everything is ok' zeiden ze. En wat bleek...

Lavuiten deel 2.
Onze bagage was niet meegevlogen... daar stonden we in Mexico City. Na wat getelefoneer beloofde men ons dat we vandaag zeker de rugzakken zouden hebben. Volgens onze laatste informatie zouden ze moeten arriveren tegen 00.00u (local time). we zijn in blijde verwachting van een verse onderbroek, t-shirt, kousen, ... en toiletgerief.
We hebben het niet aan ons hart laten komen en vandaag al een groot deel van de stad bezocht: Zocalo, templo mayor, chapultepec, palacio national en last but not least: the national archeoligical museum.
Morgen gaan we naar Teotihuacan, een gigantische site uit de Toltekenperiode, en de basiliek de guadeloupe. Dan blijven we nog 1 nachtje in Mexico om vervolgens de bus te nemen naar Oaxaca.

We hopen ook daar een internetverbinding te vinden en houden jullie verder op de hoogte. Alvast bedankt voor de leuke reacties. Keep it up.

Hasta la vista,

Winke en Steven.

De laatste loodjes...

HIER ONZE PLANNING

Hello!
Morgen is het zover! De laatste overuren werk zitten erop en een gezonde spanning maakt zich langzaam maar zeker van ons meester.
Om 13u00 vertrekt onze vlieger richting Washington (DC dan nog). Zonder al te veel vertragingen landen we om 22u00 plaatselijke tijd in Mexico City.
Mexico here we come!

Adios,

Winke en Steven.

Welkom

Nog 1 week...
De spanning stijgt ten top, het zweet staat nu reeds op de bovenlip, de onderbroek begint reeds de eerste sporen van "rem" te vertonen...Weldra zal ze binnenstebuiten gedragen moeten worden...

We zijn nochtans goed voorbereid. Winke denkt met 3 valiezen en twee rugzakken op zo goed als alle denkbare scenario's voorbereid te zijn. Steven heeft zich ter voorbereiding de laatste weken op een strikt dieet van Tequila en Taco's gezet, en dat werpt zijn vruchten af.

De vraag blijft natuurlijk wie er meest zal leiden onder ons bezoek.
Maar uit goede bron hebben wij vernomen dat ook onze zuidamerikaanse vrienden op het ergste voorbereid zijn. Fase 2 van het rampenplan is reeds afgekondigd. De grenscontroles zijn verscherpt en last but not least, overal zijn er foto's verspreid : "Beware of tourist"